هنگام استفاده از منگنه های خطی ، جراح از یک دسته برای بستن منگنه در انتهای دیگر روی بافت استفاده می کند. وقتی جراح استاپلر را شلیک می کند ، یک ردیف منگنه که  بافت را به هم متصل می کند و یک تیغه بافت بین منگنه ها را می برد. این روند برای جلوگیری از خونریزی ، زخم باز را مهر و موم می کند.

منگنه های خطی برای اتصال بافت در طی جراحی های کم تهاجم یا برداشتن عضو استفاده می شوند. منگنه های دایره ای اغلب برای جراحی های مربوط به دستگاه گوارش از گلو تا روده بزرگ استفاده می شوند.

منگنه های دایره ای با یک کارتریج دایره ای دو ردیف منگنه منجمد را شلیک می کنند. این طرح دایره ای به استاپلر اجازه می دهد تا دو قسمت از روده یا یک ساختار لوله مانند  را پس از برداشتن بخشی به هم متصل کند. منگنه ها باعث می شوند که بافت به صورت حلقه یا دونات بین منگنه ها فشرده شود. سپس یک تیغه داخلی بافت تداخل دار را برش داده و اتصال جدید را ایجاد می کند.