دوال مشdual mesh
- تثبیت جذب‌پذیر زیستی
- موجود در سایز کوچک ,متوسط و بزرگ
جراحان جراحی مش فتق را با استفاده از دوال مشdual mesh جراحی ساخته شده از مواد پلاستیکی یا بیولوژیکی برای نگه داشتن در بافت یا اندام های بیرون زده انجام می دهند. اگر پزشکان از مش فتق استفاده کنند، احتمال بازگشت فتق کمتر است. عوارض شامل درد، عفونت و عود فتق است.
جراحی تنها راه اصلاح دائمی فتق است . جراحی ترمیم فتق یکی از رایج ترین جراحی ها است و در اکثر این جراحی ها از مش استفاده می شود .
جراحی فتق را می توان با یا بدون مش انجام داد . اما جراحی با مش جراحی ممکن است نتیجه بیمار را بهبود بخشد. می تواند هم زمان جراحی و هم زمان بهبودی را کاهش دهد.
اما عوامل دیگری نیز می توانند نقش داشته باشند. این موارد شامل نوع مش استفاده شده، وضعیت بیمار و رویکرد جراحی است. برخی از انواع مش به دلیل نرخ شکست بالاتر که منجر به عوارض جدی و نیاز به جراحی بیشتر شده است،
نحوه ترمیم فتق با مش جراحی
مش جراحی به عنوان یک داربست انعطاف پذیر در ترمیم فتق عمل می کند. می تواند دیواره های عضلانی را تقویت کرده و از عبور اندام ها جلوگیری کند. این می تواند از بدتر شدن وضعیت جلوگیری کند. جراحان عمومی یا اورولوژیست ها معمولاً جراحی های فتق را انجام می دهند.
جراحان مش را روی فتق باز قرار می دهند. آنها از بخیه، چسب یا چسب جراحی برای نگه داشتن توری در جای خود استفاده می کنند. با گذشت زمان، بافت بیمار باید به منافذ کوچک در مش رشد کند و دیواره عضلانی را تقویت کند. این باعث ایجاد بافت اسکار می شود که محل فتق را تقویت می کند.
اکثر ترمیم های مش دائمی هستند، یعنی دوال مشdual mesh تا پایان عمر بیمار در بدن باقی می ماند.
مدت زمان لازم برای ترمیم فتق از 30 دقیقه تا دو ساعت متغیر است. نوع جراحی و تکنیکی که جراح از آن استفاده می کند تفاوت را ایجاد می کند. برخی از تکنیک ها به بی حسی موضعی و برخی دیگر نیاز به بیهوشی عمومی دارند.
انواع جراحی با دوال مشdual mesh
دو نوع جراحی برای کاشت مش فتق وجود دارد: ترمیم لاپاراسکوپی و ترمیم باز.
لاپاراسکوپی
این جراحی کم تهاجمی است. همیشه تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. جراح چندین برش کوچک ایجاد می کند. سپس ابزارهای جراحی را از طریق سوراخ ها وارد می کند تا دوال مشdual mesh را کاشت و محکم کند.
این روش زمان بهبودی کوتاه‌تری و از دست دادن خون کمتر را می‌دهد. اما اجرای آن چالش برانگیزتر است و هزینه بیشتری نیز دارد.
جراحان همچنین از ترمیم لاپاراسکوپی برای رفع عود فتق استفاده می کنند، زیرا از بافت اسکار قدیمی جلوگیری می کند. زمان بهبودی یک تا دو هفته است. ورزش شدید معمولاً پس از حدود چهار هفته مجاز است.
ترمیم باز
جراحان از این روش با یا بدون مش جراحی استفاده می کنند. اکثر ترمیم های فتق باز از بیهوشی عمومی استفاده می کنند. اما جراحان ممکن است به جای آن از بی حسی نخاعی یا موضعی همراه با آرام بخش استفاده کنند. جراح برشی در نزدیکی فتق ایجاد می کند تا ناحیه ضعیف عضلانی را ترمیم کند.
این نوع جراحی عضلات بیشتری را قطع می کند و ممکن است از دست دادن خون بیشتری داشته باشد. زمان بهبودی حدود سه هفته است. ورزش شدید معمولاً پس از شش هفته مجاز است.
تکنیک های جراحی با دوال مشdual mesh
سه تکنیک اصلی برای ترمیم فتق با مش وجود دارد. جراحان ممکن است به دلیل شرایط خاص بیمار یکی را بر دیگری انتخاب کنند. یا ممکن است تکنیکی را انتخاب کنند که بیشتر با آن آشنا هستند.
اکثر جراحان از تکنیک های TAPP یا TEP استفاده می کنند. تکنیک IPOM گاهی اوقات می تواند باعث ایجاد چسبندگی و سوراخ شود.
-
جراحان وارد صفاق می شوند، غشای نازکی که اندام های شکمی را می پوشاند. آنها مش را از طریق یک برش کوچک قرار می دهند.
-
جراحان از حفره صفاقی اجتناب می کنند. جراحان انجام TEP را دشوارتر از TAPP می دانند. اما ممکن است منجر به عوارض کمتری شود.
IPOM (تکنیک مش ONLAY داخل صفاقی)
-
جراحان وارد حفره صفاقی می شوند. آنها مش را در قسمت داخلی صفاق قرار می دهند. مش در تماس مستقیم با روده ها و سایر اندام ها قرار می گیرد. اجرای این تکنیک سریعتر و آسانتر از TAPP یا TEP است. محبوبیت آن در دهه 90 افزایش یافت.
Behrouz –
مرسی بابت توضیح