سوزن ورس  Veress یک وسیله پزشکی است که عمدتاً در جراحی های کم تهاجمی مانند روش های لاپاراسکوپی برای ایجاد ایمن پنوموپریتونئوم استفاده می شود ( ورود دی اکسید کربن (CO2) به حفره شکم) این نام به افتخار پزشک مجارستانی یانوس ورس ، که این ابزار را ابداع کردند، گرفته شده است.

ویژگی های سوزن ورس

1. کانولای بیرونی : یک سوزن توخالی که به گاز اجازه عبور می دهد.
2. استایل داخلی فنری : استایلت دارای نوک صافی است که با فشار دادن به بافت جمع می‌شود اما پس از ورود به حفره به سمت جلو حرکت می‌کند. این مکانیسم خطر آسیب به اندام های داخلی را به حداقل می رساند.
3. قفل لوئر : امکان اتصال به لوله دمنده CO2 را فراهم می کند.

قبل از اینکه ابزارهای لاپاراسکوپی وارد شکم شوند ، شکم باید با CO2 باد شود تا فضای کاری ایجاد شود. که این کار به بافت کمک می کند و خطر آسیب دیدن اندام ها را کاهش می دهد. 

تکنیک استفاده از سوزن ورس

1. وارد کردن : سوزن ورس Veress از طریق یک برش کوچک در ناف یا محل مناسب دیگری وارد می شود.
2. آزمایش : پس از قرار دادن، آزمایش هایی مانند آزمایش قطره نمک یا آسپیراسیون برای تأیید قرارگیری صحیح در حفره صفاقی انجام می شود.
3. دم کردن : پس از تایید، گاز CO2 برای گسترش حفره شکمی وارد می شود.

مزایا استفاده از سوزن ورس

•  کم تهاجمی بودن روش
• در مقایسه با قرار دادن تروکار بدون پنوموپریتوئن قبلی، خطر آسیب دیدگی عروقی یا اندامی را کاهش می دهد.

خطرات و عوارض سوزن ورس

• قرار دادن نادرست : قرار دادن نادرست می تواند منجر به آمفیزم زیر جلدی یا آسیب به عروق یا اندام شود.
• نقص فنی : استفاده نادرست یا آسیب رساندن به دستگاه می تواند کارایی آن را به خطر بیندازد.
• آمبولی گازی: گاز می تواند وارد جریان خون شود و به ریه ها یا قلب برود.
• عفونت: باکتری ها می توانند از طریق محل سوراخ سوزنی وارد شکم شوند.

برای به حداقل رساندن خطر عوارض، سوزن Veress فقط باید توسط جراحان مجرب استفاده شود. جراح مراقب است که سوزن را به آرامی و با احتیاط وارد کند و بیمار را از نزدیک برای هرگونه نشانه ای از عارضه تحت نظر دارد.