آنژیوکت
آنژیوکت طبق سایز و کاربرد آن
آنژیوکت نارنجی 14
- بزرگسالان ، جراحی و ترومای افراد بالغ
- تزریق مقدار زیادی از مایعات یا کلوئیدها
آنژیوکت خاکستری 16
- بزرگسالان ، جراحی و ترومای افراد بالغ
- تزریق مقدار زیادی از مایعات یا کلوئیدها
آنژیوکت سبز18
- بزرگسالان ، جراحی و ترومای افراد بالغ
- تزریق مقدار زیادی از مایعات یا کلوئیدها
آنژیوکت صورتی 20
- افراد بالغ ، نوجوان و بزرگسال
- ایده آل برای تزریق وریدی و تزریق خون
- تزریق دارو
- موارد اورژانسی
آنژیوکت آبی22
- کودکان بالغ ، نوجوانان و افراد سالخورده
- تزریق وریدی با سرعت جریان متوسط
- موارد اورژانسی
آنژیوکت زرد 24
- نوزادان و افراد بالغ
- جراحی ها و تروما در بین کودکان
- مدیریت انتقال مایعات و دارو
آنژیوکت بنفش26
- کودکان تازه متولد شده ، نوزادان و افراد مسن
- مناسب برای تزریق اما میزان تزریق کم
آنژیوکت یا کتتر عروقی یا برانول به انگلیسی peripheral venous catheter میباشد.
آنژیوکت یا برانول یک کاتتر کوچک و قابل انعطاف است که در داخل عروق محیطی بیمار جهت تزریق وریدی و مایع درمانی قرار داده میشود. پس از قرار دادن آنژیوکت نیز میتوان برای گرفتن خون از آن استفاده کرد.
قرار دادن کاتتر وریدی محیطی ساده ترین روش دستیابی به عروق برای تجویز داروها یا مایعات است. داروهایی که برای تزریق IV در نظر گرفته می شوند باید به طور مناسب رقیق شوند. داروها را می توان به صورت تزریق (بولوس) ، تزریق متناوب یا تزریق مداوم IV تجویز کرد. اکثر فرمولهای تغذیه ای جانبی یا سایر مواد با اسمولاریته بالا (مانند محلول غلیظ KCl) و همچنین داروهایی که ممکن است باعث آسیب به ورید شوند نباید از طریق وریدهای محیطی تجویز شوند. کاتترهای وریدی محیطی با حفره های بزرگ باعث تجویز سریعتر مایعات و فرآورده های خونی در مقایسه با کاتترهای وریدی مرکزی استاندارد می شوند.
انواع آنژیوکت و کاربرد آن ها
نارنجی:
آنژیوکت شماره 14 (قطورترین)
طوسی:
آنژیوکت شماره 16
جهت ترانسفوزیون خون و در موارد پنوموتوراکس جهت تخلیه هوا در مواقع اورژانسی استفاده می شود.
سبز:
آنژیوکت شماره 18
معمولا در اتاق عمل جهت اعمال سنگین برای بیماران استفاده می شود.
صورتی:
آنژیوکت شماره 20
در بیشتر موارد جهت سرم تراپی و تزریق داروهای بیمارستانی استفاده می شود.
آبی:
آنژیوکت شماره 22
مورد استفاده جهت تزریق دارو.
زرد:
آنژیوکت شماره 24
مورد استفاده در کودکان.
بنفش:
آنژیوکت شماره 26 (نازکترین)
در رگ گیری نوزادان کاربرد دارد.
آنژیوکت به وسیله سوزنی که دارد وارد ورید بیمار میشود، زمانی که کاتتر در ورید بیمار قرار گرفت سوزن یا همان نیدل از آنژیوکت خارج میشود و کاتتر در رگ بیمار باقی میماند سپس با استفاده از یک چسب ضد حساسیت روی پوست بیمار محکم میشود.
آنژیوکتهای جدید به شکلی ساخته شدهاند که از نیدلاستیک جلوگیری میکنند
از آنژیوکتها بیشتر برای دسترسی عروقی استفاده میشود. از این وسیله برای بیماران قبل از جراحی یا در اتاقهای اورژانس استفاده میشود، همچنین در بعضی موارد رادیوگرافی که از ماده حاجب استفاده میشود آنژیوکت برای بیمار تعبیه میشود.
آنژیوکت معمولاً بر روی وریدهای دست یا بازو بیمار قرار داده میشود، آنژیوکت با کاتتر سیاهرگ مرکزی متفاوت است زیرا کاتتر سیاهرگ مرکزی در ورید مرکزی (معمولاً سیاهرگ ژوگولار داخلی بر روی گردن یا سیاهرگ زیرترقوهای در بالای قفسه سینه) تعبیه میشود اما آنژیوکت در وریدهای محیطی یا جهت دسترسی شریانی بر روی شریان محیطی بیمار قرار داده میشود.
برای کودکان با استفاده از ژل بیحسکننده موضعی (مانند لیدوکائین) پوستِ ناحیهای که قرار است آنژیوکت در آن قرار داده شود را بیحس کرده سپس آنژیوکت را قرار میدهند.
عوارض آنژیوکت
استفاده از کاتترهای وریدی محیطی رایج است اما در صورت عدم مراقبت برای کنترل محل و کاهش خطر عوارض ، ممکن است عفونت رخ دهد و کشنده باشد.
عفونت جریان خون مربوط به کاتتر میکروارگانیسم هایی که از طریق کانول به جریان خون وارد می شوند باعث باکتری خون می شوند
موارد منع مصرف آنژیوکت
منع مصرف مطلق وجود ندارد. موارد منع مصرف نسبی , شامل انعقاد خون است. وجود عفونت موضعی ، سوختگی یا پوست آسیب دیده در محل مورد نظر برای قرار دادن و ترشح گره های لنفاوی قبلی ، تشکیل فیستول شریانی ، یا ترومبوز وریدی عمقی در اندام آسیب دیده , در چنین مواردی ، باید برای تعادل بخشیدن به مزایا و خطرات ناشی از جایگذاری آنژیوکت در آن اطمینان داشته باشید.
هنوز دیدگاهی وجود ندارد